Bude to pěkná patálie. Miloše Zemana zvolila větší část voličů prezidentem, protože ať je jaký je, osobnost má, viditelný je taky, má názor a dovede je sdělit. V jeho straně nenajdeme nikoho, kdo by se mu podobal jinak, než že má hlavu, dvě ruce dvě nohy. A navíc, příliv nových členů, a ti nakonec budou volit do orgánů strany a sestaví kandidátku, to je příliv chytráků, kteří zavětřili příležitost. O se ví, že někdo ochotně zamázne dluh v záhadných účtech Zemanovy předvolební kampaně. Horší o má neúspěšný kandidát Fischer. Jemu by finančně pomohl jenom lidumil, který by to vzal jako součást svého fair play. A nesměl by to doma říct manželce.
Zeman tedy rdí, nejít do vlády. To je opravdu podivuhodná rada. Dalo by se soudit, že smysl každé politické strany je mít program, nabídnout ho, prosadit a pak ho realizovat v exekutivě. V tomto smyslu je Zemanova strna naprosto originální. Program shrnutý do sloganu o jazýčku na vahách je opravdu inspirativní k výzvě, co jiného s tím jazýčkem dělat.
Třeba olízat Zemanovi boty, pokud chci zůstat v mezích slušnosti, ale měl bych i jiné návrhy.
Je to tak. Než se rok s rokem sejde pak druhým a třetím, budeme zase bědovat, koho nám to prostodušší voliči zvolili. To je prognóza se značným koeficientem pravděpodobnosti.
Někdy štěká nevyzpytatelně. V sobotu jsme potkali Kvanu, její kamarádku. Vracela se se svou paní z procházky. Viděli jsme ji z dálky, já povídám: Hele, Kvanu.
Po těch slovech Nora odběhla do hloubi lesa a začala na Kvanu štěkat. Teprve pak přiběhla, paní Kvanu odvázala a začalo obvyklé rodeo.
Proč štěkala? Aby si Kvanu nemyslela, to je nejpravděpodobnější vysvětlení, podpořené mnohými autoritami.